एक युवा

  प्रिय  साथी  भावना, जीवनको यो रंगीन यात्रामा, धेरैजसो सम्बन्धहरू मौसम जस्ता हुन्छन् — आउँछन्, केही समय बस्छन् अनि हराउँछन्। तर तिमी, भावना, तिमी भने त्यो न्यानो घाम हौं — जसले मेरो दिनलाई उज्यालो बनायो, र मेरो मनलाई सान्त्वना दियो। तिमी सँगको मित्रता कुनै किताबमा पढिएको कथा होइन, यो त जीवनको त्यो पाना हो जुन मैले आफैँ लेखिरहेको छु — र त्यो पानामा तिमी हौं, मेरो हरेक संवादको साँचो पात्र। जीवनको हरेक मोडमा थुप्रै मानिसहरू आइरहन्छन्, जान्छन्, तर केही यस्ता हुन्छन् जो मनको एक कुनामा स्थायी रूपमा बस्छन्। तिमी त्यही मान्छे हौं — जसको साथ, बोली, हाँसो र आत्मीयता मेरो जीवनको अमूल्य हिस्सा बनेको छ। साँचो कुरा के हो भने — तिमी मेरा लागि केवल साथी होइनौ, तिमी मेरा ‘अनकहा भाव’ हौं। म जुन कुरा संसारसँग बाँड्न सक्दिन, त्यो तिमीलाई बिना बोले महसुस हुन्छ। तिमी सँग म बोल्दा, शब्दहरू भन्दा मौनता बढी अर्थपूर्ण लाग्छ। आजकलको दुनियाँमा धेरै साथी बन्छन्, तर कमैले मात्र ‘आफ्नोपन’ दिन्छन्। तिमी त्यो दुर्लभ मान्छे हौं, जसको आत्मीयता अभिनय होइन, अनुभव हो। तिमीमा कुनै "दुई अनुहार" छैन — तिमी ...

  मेरा युवा साथीहरु...        आज म यहाँ देशका आशा, देशका शक्ति, र देशका भविष्य — हाम्रा युवासाथीहरू समक्ष केही भावना बाँड्न  चाहन्छु। हामी सबैलाई थाहा छ, हाम्रो देश अहिले विभिन्न चुनौतीहरूबाट गुज्रिरहेको छ। अवसरहरूको कमी, रोजगारीको अभाव, शिक्षा र स्वास्थ्यको दुर्गति—यी सबै कारणले आज हजारौं युवा विदेशिने निर्णय गरिरहेका छन्। तर म यहाँ एक प्रश्न उठाउन चाहन्छु — यदि हामी सबै गयौं भने, देश कसले बनाउने? यदि हामी सबैले बाहिरको उज्यालो हेरेर आफ्नै देशको अँध्यारो छोड्यौं भने, त्यो उज्यालो कहिल्यै हाम्रो आँगनमा आउला त? हामीले बुझ्न जरुरी छ — देश बनाउने काम सरकार, नेताहरु वा केही विशेष वर्गको मात्र होइन। देश बनाउने जिम्मेवारी हामी सबैको हो, र विशेषगरी हाम्रो पुस्ताको हो। किनभने हामीसँग जोश छ, ऊर्जा छ, नयाँ सोच छ। हामीसँग प्रविधिको ज्ञान छ, र परिवर्तनको साहस पनि। सवाल यति हो — के हामी त्यो साहस देखाउन तयार छौं? विदेशमा काम गरेर पैसा कमाउनु नराम्रो होइन, तर सोचौं — त्यही परिश्रम, त्यही प्रतिभा, त्यही समय हामीले आफ्नै देशमा लगायौं भने कति फरक पर्न सक्छ? यहाँको माटो, यहा...